Absynt

Czym jest absynt?

Absynt to trunek o dużej zawartości alkoholu: od 45% do 80%. Jego nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy piołunu, czyli „Artemisia absinthium”. W 1792 roku francuski lekarz Pierre Ordinaire zaczął sprzedaż absyntu jako lekarstwa na różne dolegliwości. Recepturę odkupił inny Francuz - Daniel-Henri Dubieda i rozpoczął przemysłową produkcję tego alkoholu.

Sposób produkcji i cechy charakterystyczne

Produkowany jest na bazie piołunu, anyżu oraz innych ziół i zawiera zazwyczaj między 45 a 75% alkoholu. Cechami wyróżniającymi Absynt są jego szmaragdowa barwa i wyrazisty, anyżowo-ziołowy aromat i smak. Absynt często jest używany jako składnik w drinkach, szczególnie tych, które wymagają mocnego, ziołowego smaku. Można go również spożywać jako digestif, zwłaszcza po obfitym posiłku, lub w celach rekreacyjnych - zgodnie z zaleceniami dotyczącymi bezpiecznej konsumpcji alkoholu.

Inspiracja dla artystów

Absynt uznawano za trunek artystów oraz inspirację dla malarzy. Oskar Wilde pisał o nim: „Po pierwszej szklance absyntu widzi się rzeczy, jakich byśmy sobie życzyli. Po drugiej widzi się rzeczy takie, jakimi nie są. W końcu widzi się rzeczy takimi, jakie są naprawdę, i to najgorsze uczucie na świecie.” Absynt nazywany był także “Zieloną Wróżką”, która sprawiała, że artyści mieli większą wenę. Wśród entuzjastów tego trunku znalazło się wielu znanych artystów, między innymi Édouard Manet, Vincent Van Gogh czy Pablo Picasso.

To Ci się może przydać: Koniak i armaniak

Historia, czyli początki trunku

Już w egipskich, greckich i rzymskich tekstach starożytnych, możemy znaleźć wzmianki o leczniczych zastosowaniach piołunowych destylatów. Miały one wspomagać wydalanie żółci, działać moczopędnie oraz regulować pracę jelit. W średniowieczu napój ten stosowano także w przypadku dolegliwości kobiecych. Mimo tak długiej historii absynt wkroczył na salony dopiero w XIX wieku. Wtedy to  stał się niezwykle popularnym elementem francuskiej kultury kawiarnianej. 

Zakaz produkcji absyntu

Jak do tego doszło? Niechęć do absyntu osiągnęła swoje apogeum w roku 1905. To wtedy szwajcarski rolnik, mężczyzna imieniem Jean Lanfray zamordował swoją ciężarną żonę pod wpływem tego alkoholu. W rzeczywistości, tego dnia Lanfray przez cały dzień pił brandy i wino, a przed samym popełnieniem zbrodni wychylił dwa kieliszki absyntu. Wykorzystano to w narracji i zaczęto zbierać podpisy pod petycją dotyczącą delegalizacji absyntu. Doprowadziło to do zakazu produkcji i sprzedaży napoju w Szwajcarii. Później zakazy jej śladem wydały kolejne kraje, między innymi Belgia i USA, a w końcu także Francja. Warto dodać, że w tym momencie nie istniały żadne dowody na faktyczne istnienie takiej choroby jak absyntyzm. Absyntu nigdy nie zakazano w Wielkiej Brytanii.

Absynt - legalizacja

Fakt, że absyntu zakazano we Francji w bardzo dużym stopniu przełożył się na zwiększenie popularności innych trunków, które w swoim składzie miały anyż, na przykład pastis i ouzo. Przepisy dotyczące absyntu w Unii Europejskiej zaczęły zmieniać się dopiero w 1988 roku. Dość szybko powrócił on wtedy na rynek międzynarodowy. Francja uchyliła zakaz dopiero w 2011 roku. Obecnie na rynku dostępnych jest ponad 200 marek tego alkoholu. Także oferuje absynt sklep Miler Spirits.

To Ci się może przydać: Niezależni rozlewcy whisky szkockiej

Jak serwować absynt?

Absynt serwujemy w temperaturze pokojowej. Dzięki temu trunek uwalnia pełny bukiet smaku i aromatu. Ze względu na bardzo wysoką zawartość alkoholu, podajemy go zwykle po posiłku  –  jako digestif. Trunek pijemy rozcieńczony wodą, spokojnie delektując się każdym łykiem.

Oryginalny sposób podawania absyntu opisuje tradycyjna francuska receptura:

1. Do wysokiej szklaneczki wlewamy 20-30 ml absyntu.

2. Na szklance opieramy specjalną łyżeczkę z dziurkami, na której kładziemy kostkę cukru.

3. Rozcieńczamy alkohol, przesączając powoli lodowatą wodę przez kostkę cukru (od trzech do pięciu części wody na jedną część alkoholu).