Cachaca

Definicja i smak

Cachaca to nic innego jak napój alkoholowy, który jest produkowany z soku trzciny cukrowej. Według wszelkich definicji może być on produkowany wyłącznie na terenie Brazylii, a jego zawartość alkoholu musi się mieścić w przedziale 38-48%.  W trakcie procesu produkcji przepisy dopuszczają dodawanie do niego niewielkich ilości substancji słodzących oraz barwnika karmelowego. Trunek ten często klasyfikuje się razem z innymi alkoholami wytwarzanymi z trzciny cukrowej, jednak w odróżnieniu od innych tego typu alkoholi powstaje ze świeżo wyciśniętego soku, a nie melasy.

W smaku cachacę wyróżnia na tle konkurencji rześki i słodki bukiet smakowy, z mocno zaznaczonymi nutami owoców, ziół, przypraw oraz subtelną słodyczą.

Spór o klasyfikację

W branży od dawna trwa dyskusja, jak kwalifikować cachacę – jako rum, czy bardziej jako wódkę. Zwolennicy pierwszej teorii podkreślają, że trunek ten jest produktem wytworzonym z trzciny cukrowej i podobnie jak rum występuje w jasnej i ciemnej odmianie. Wiele osób skłania się jednak do twierdzenia, aby klasyfikować cachacę jako osobną kategorię alkoholu, a nie podkategorię którejś z grup.

Skąd się wzięła cachaca? 

Początki cachacy datowane są na XVI wieku, a jej ojczyzną była Brazylia, która w tamtym czasie została skolonizowana przez Portugalię. Osadnicy z tego kraju ściągnęli ze sobą pierwsze  sadzonki trzciny cukrowej. Nazwa trunku pochodzi od słowa „cachaza”, oznaczającego niskiej jakości bimber, który początkowo pili ludzie z niższych warstw społecznych. W późniejszym okresie rozkwitu tego trunku Portugalczycy próbowali zakazywać jej produkcji i sprzedaży, m.in. poprzez obłożenie do wysokim podatkiem. Efekt był jednak odwrotny od zamierzonego – produkt nie zniknął z przestrzeni publicznej, a pozyskane w ten sposób środki wystarczyły na całkowitą odbudowę Lizbony zniszczonej potężnym trzęsieniem ziemi w 1755 r.

To Ci się może spodobać: Brandy, winiaki i wypalanki z całego świata

Leżakowanie

Cachaça, podobnie jak większość mocnych trunków, leżakuje w beczkach z różnego rodzaju drewna, wpływając wpływa na ostateczny smak i aromat tego alkoholu Najczęściej do procesu starzenia cachacy używa się następujących odmian:

• Amendoim bravo – drewno pozwalające na zachowanie charakterystycznego, pierwotnego smaku cachaçy
• Araruva / Kasztanowiec – drewno nadające cachacie kwiatowego, słodkiego aromatu
• Cabreúva / Bálsamo – nadaje aromatowi cachaçy intensywności
• dąb – nadaje trunkowi migdałowy smak, zachowuje również aromat tanin
• amburana – dzięki niemu leżakowana w takich beczkach cachacha jest lekko słodka z waniliowym aromatem
• jequitibá – pomaga uzyskać aromatowi cachaçy odpowiedniej złożoności.

To Ci się może przydać: Najlepsza śliwowica

Typologia

Najprostsza typologia dzieli cachacę na: przemysłową i rzemieślniczą. Drugie rozróżnienie klasyfikuje trunek na: nieleżakowany i leżakowany. Pierwsza z wersji jest znana jako Branca lub  Prata, podczas gdy druga nazywa jest Amarela lub Ouro.

Z czym pić cachacę?

Cachaçę mona degustować na różne sposoby. Jeden z najpopularniejszych sposób jej konsumpcji polega na spożywaniu jej z kostkami lodu. Taka formuła zazwyczaj się sprawdza w przypadku aromatycznych, leżakowanych w drewnianych beczkach gatunków tego alkoholu. Topniejący lód poprawia jej aromaty i daje przerwę w alkoholowym posmaku. Zamiennie można ją pić zimną czy schłodzoną, trzymając ją na co dzień w zamrażarce. Wtedy napój ten nabierze konsystencji likieru i podkreśli inne cechy alkoholu. Cachaca często degustowana jest również w drinkach i w oparciu właśnie o ten alkohol tworzy się znany na całym świecie drink Caipirinhi.

To Ci się może spodobać: Rakija - narodowy trunek krajów południowosłowiańskich